Verkoop Schraven Transport
Toen zijn overgrootvader in 1885 met een bokkenkar vanuit Duitsland naar Nijmegen trok, kon niemand vermoeden dat er ruim een eeuw later nog steeds vrachtwagens met de naam Schraven door Nederland zouden rijden. Ronald Schraven stapte op 19-jarige leeftijd in als vierde generatie binnen het familiebedrijf en verkocht in juni 2024 Schraven Transport aan Melis Logistics.
Geen toeters en bellen, maar een sterk businessmodel
Na het overlijden van zijn vader kocht hij in 2006 zijn broer uit. Op dat moment stond het bedrijf onder druk: marges waren flinterdun en beslissingen werden op gevoel genomen. “Iedereen was meer bezig met de prestaties van NEC, dan met de resultaten van het bedrijf.”
Ronald zwom tegen de stroom in en voelde zich binnen de familie vaak niet gehoord. Ondanks de zakelijke tegenslagen in de eerste jaren ondernam hij met het levensmotto van zijn moeder, een dochter uit een bakkersgezin: “Opgeven is geen optie.”
Hij besloot het vanaf de overname anders aan te pakken: rationeel, strak en met lef. De focus verschoof naar een nichemarkt: de bouwtransport.
“Iedereen kan van A naar B rijden. Ik hechtte geen waarde aan glimmende toeters en bellen op onze vrachtwagens, maar keek naar het rendement en het businessmodel van ons bedrijf.”
Samen met een team adviseurs van VWG bouwde hij destijds al nieuwe structuren, investeerde in speciale kraanwagens en sloot langdurige contracten met klanten. Elke investering werd gekoppeld aan een nieuw contract. Zo bouwde hij stap voor stap waarde op binnen het bedrijf.
Verkoopklaar maken in fases
De jaren erna werkte hij gestaag en doelbewust aan het verkoopklaar maken van zijn onderneming. Hij maakte zichzelf overbodig in de operatie en stelde een operationeel manager aan. Daardoor kreeg hij de ruimte om aandacht te besteden aan cijfers, klantbinding en personeelsbehoud met oog voor overdraagbaarheid én rust.
Hij digitaliseerde het bedrijf volledig en creëerde ‘realtime’ inzicht in marges per wagen, per klant en per chauffeur. “Een goed bedrijf draait niet op vrachtwagens, maar op mensen. Ik heb daarom een kroeg gebouwd in de werkplaats. Elke vrijdag zaten we daar informeel samen.”
Ronald creëerde een cultuur van loyaliteit, betrokkenheid en open communicatie en dat werkte. In een tijd van personeelstekorten wist hij zijn team stabiel en gemotiveerd te houden. “Ik wist: als ik morgen uitval, moet het bedrijf gewoon door kunnen draaien zonder mij.”
Een persoonlijke beslissing
Toen zijn vrouw noodlottig in het ziekenhuis terecht kwam en hij zelf ook lichamelijke klachten kreeg, besefte hij dat het tijd was. “Ik zat achter mijn bureau en dacht: wat doe ik hier eigenlijk?” Het was geen zakelijke, maar een persoonlijke beslissing die tot actie leidde. En toen begon het echte werk.
Tijdens het verkoopklaar traject kwam Ronald terecht bij Michiel Segers en Elise Römelingh van VWG Corporate Finance en dat klikte meteen. Bijzonder én vertrouwd, want zijn opa was vroeger al een van de eerste klanten van VWG. Ronald bezocht de thema-avond ‘Hoe maak je je bedrijf verkoopklaar’ en liet zich voorlichten.
“Michiel is een goede hockeyer en dat zie je bij hem terug als adviseur: hij ziet het spel drie stappen vooruit, speelt in op de ruimte en houdt altijd het teamgevoel vast. Dat heb je nodig in een proces dat niet alleen om cijfers draait. Hij is fanatiek, heeft vuur, maar blijft in balans. En Elise? Die vult dat perfect aan.”
Samen werkten ze toe naar de verkoop, van strategische keuzes tot het selecteren van potentiële kopers. Niet alleen op basis van cijfers, maar vooral op DNA.
“Ik wilde geen koper die alleen de vlag overneemt. Ik wilde iemand die het personeel, de klanten én het vak begrijpt. Een warm nest kan bieden.”
De verkoop: emotie en afronding
Het verkooptraject duurde zo’n acht maanden en verliep soepel. Eerlijkheid en transparantie stonden voorop. “Maar hoe goed je ook voorbereid bent: emotie blijft een bijzondere factor en ik heb heel wat tranen gelaten.”
Tijdens een speciaal georganiseerde personeelsbijeenkomst maakten ze het nieuws bekend: het bedrijf was verkocht en Melis Logistics zou het stuur overnemen. Daarna spraken Ronald en zijn team alle collega’s persoonlijk.
De verkoop was niet alleen een financiële beslissing, maar ook een persoonlijke afronding. Ronald omschrijft het als “een centrifuge van emoties.”
“Ik vond het moeilijk om los te laten, want het is je kindje. Je moet afscheid nemen van je team, accepteren dat je adviezen niet altijd meer worden opgevolgd en ondertussen je eigen leven opnieuw vormgeven. Maar als je het doet, moet je het goed doen. En VWG heeft dat proces geweldig begeleid.”
Inmiddels heeft hij afstand genomen. De eerste maanden waren wennen en soms pijnlijk, maar er kwam ook ruimte. Voor rust en reflectie. Voor het lezen van boeken, het verbinden van mensen en het bouwen van een droomhuis in Italië.
“Aan de Havenkade in Nijmegen vind je nog onze oude bedrijfspoort. Daar ben ik trots op. Ik ben de laatste generatie. Ik heb 40 jaar hard gewerkt en wilde het goed afsluiten. Dat is gelukt.”
Tips
Praat met professionals
Als ondernemer in een familiebedrijf kun je je soms eenzaam voelen. Je bent gewend om alles voor jezelf te houden, maar juist dan is het belangrijk om te praten. Zoek mensen in je omgeving die je écht begrijpen en die je helpen om anders te denken, geen ‘ja-knikkers’.
Zoals je voor brood naar de bakker gaat, moet je voor ondernemersadvies ook bij de juiste persoon zijn.
Neem acteer lees
Tijdens een verkooptraject kun je niet altijd open en eerlijk zijn naar je omgeving en dat druist in tegen je eigen normen en waarden.
“Het voelt alsof je de hoofdrol hebt in je eigen toneelstuk en dat moet je kunnen. Je zou er bijna voor bij het toneel gaan. Zonder gekheid, het is belangrijk dat je ten minste twee mensen om je heen hebt die je volledig vertrouwt. Mensen bij wie je eerlijk kunt zijn, je twijfels kunt uitspreken en je dilemma’s kunt delen. Dat haalt de druk van de ketel.”